Salon gier

Przestronne pomieszczenie, które można by nazwać nawet halą. Ściany są srebrne i mają na sobie fototapetę imitującą metalowe ściany. Na nich wiszą plakaty reklamujące gry oraz gadżety, zobaczyć tu można też wiele reklam stojących, lub też po prostu stojących plakatów i figur postaci z gier lub filmów. Znajdują się tu gry każdego rodzaju, od wyścigów, przez zwykłe nawalanki aż do starego, ale zawsze będącego na topie PacMana. Jest tutaj darmowe połączenie z internetem, a nawet znajdziecie sklep z komiksami, grami komputerowymi oraz figurkami przedstawiającymi postaci z gier.

Przez całą drogę do salonu gier trzymał Sergio za rękę, nie znał drogi, a nie chciał też się zgubić w tłumie. W masie tych wysokich ludzi łatwo mógłby się zgubić, a wtedy byłby problem. Jak miałby wytłumaczyć gdzie mieszka? Wiedział, że nie wolno tego mówić bo ich rodzina jest tajemnicą. Kiedy wreszcie dotarli do salonu i weszli do środka rozejrzał się po pomieszczeniu i zrobił wielkie oczy patrząc na wszystko wokoło.
- Łał - wyrwało mu się tylko krótko z ust. Jeszcze nigdy wcześniej nie był w salonie gier i wszystko wydawało mu się takie wspaniałe. Złapał obu chłopaków za rękawy i pociągnął ich w głąb pomieszczenia.
- Chodźcie, poszukamy czegoś na trzy osoby albo będziemy grać na zmianę - powiedział radośnie, rozglądając się dookoła w poszukiwaniu jakiejś fajnej gry.

Szedł obok nich rozglądając się dookoła. Boże.... Jak on dawno nie wychodził sam poza teren rezydencji.... Może i nie był sam ale chodziło mu o to że był bez Kage. Podążył za Sergio i Hide nie chcąc się zgubić. Nie znał okolicy mimo iż czasami przechodzili tędy jednak było to tak dawno, ze nie pamięta. Gdy dotarli do salonu uśmiechnął się szeroko. Widząc radość Hide dodatkowo się cieszył. Nie wiedząc czemu odczuwał sympatię do Hide.... Może to przez to, że są w podobnym wieku. Gdy złapał go za rękaw bluzy ruszył raźno za nim oglądając maszyny do gry.
-To w co byś chciał zagrać Hide? Mi w sumie wszystko pasuje.-mruknął do niego z uśmiechem. Lubił wszelakie gry i kiedyś przychodził sobie tu pograć jak był mniejszy więc mniej więcej wiedział na czym poszczególne gry polegały. Zerkał też od czasu do czasu na Sergio. Mimo wszystko też go lubił. Był bardzo miły i sympatyczny i w dodatku pogodny. Mitsu zawsze przepadał za wesołym towarzystwem dlatego zawsze stara się Kage uszczęśliwiać i pocieszać.

Weszliśmy razem do tego ogromnego salonu gier. Przyznam się szczerze, że bardzo dawno nie byłem w takim miejscu. Wiele automatów było nowych i zupełnie mi nieznanych. Bałem się, że nie nadążę za "młodzieżą". Nie chciałem się jednak przyznać z obawy, że mnie wyśmieją. Mijaliśmy sporo gier z pistoletami. Ciągnęło mnie do nich, ale nie wiem co by mi zrobili Dorian i Kageoru za demoralizowanie dzieciaków.
- Wybierzcie coś, a ja się dostosuję - uśmiechnąłem się.

Rozglądał się wielkimi oczami szukając czegoś specjalnego, najchętniej to by wypróbował każdą grą po kolei, ale to byłoby za drogie, a nie chciał nikogo zmuszać do wydawania kupy pieniędzy na niego. W końcu zauważył coś co zwróciło jego uwagę i pociągnął tam chłopaków. Była to gra wyścigowa, taka gdzie wsiadasz do samochodu i przed sobą masz ekran toru.
- Pograjmy w to, pościgajmy się - powiedział wesoło i wskoczył do jednego z samochodów. Zastanowił się chwilkę, ich było trzech, a samochody tylko dwa.
- Najpierw ja z Sergio, później ja z Mitsuo i na koniec Wy ze sobą - ustalił kolejkę patrząc na nich czy się zgadzają i od razu czekając aż Sergio wsiądzie do drugiego samochodu.

No dobra. Byłem w kuchni, ogrodzie, sypialni, bibliotece, i kij mi to dało. Jak nie ma ich tutaj, to ja już serio nie wiem.
Pchnąłem ostrożnie drzwi, rozglądając się po pomieszczeniu. No tak, te blond kłaki i te czerwone poznałbym wszędzie.
-Yo- Przywitałem się, unosząc dłoń na przywitanie i podchodząc do grupki przy jakimś tam automacie. No proszę, nawet Mitsu jest. Uśmiechnąłem się lekko do wszystkich, zerkając na automat. Jakieś samochodziki...- Mogę się przyłączyć?

Szedł z wielkim uśmiechem za Hide rozglądając się dookoła. Od razu spodobała mi sie propozycja blondyna. Nie miałem nic przeciwko trochę się pościgać. W sumie dawno nie grałem ale co mi tam najwyżej przegram ale i tak zabawa będzie przednia.
-Dobrze ja się zgadzam....-odparł przytakując na wybór kolejki i oparł się jeden z automatów spoglądając na nich. Po jakimś czasie usłyszał czyjś głos i obrócił głowę w stronę skąd on dobiegał:
-Ohayo-odparł z uśmiechem do Doriana spoglądając na Hide, który zapewne nie będzie miał nic przeciwko by i on się dołączył. Można by zrobić małe zawody skoro nas tak dużo.

Wyścigi to jedna z tych gier których się nie zapomina.
- Jasne - Zgodziłem się na taki układ grania. Już miałem siadać za kierownicą kiedy do moich uszu dotarł ten wspaniały głos.
- Dorian! - krzyknąłem nawet nie patrząc i obróciłem się w miejscu. Cały czas się o niego martwiłem mimo, że wiedziałem że nic mu nie grozi z szefem przy boku. Tłumaczyłem sobie, że jest dorosły i poradzi sobie, ale mój mózg nie chciał się słuchać. Zresztą jak zwykle.
Podbiegłem i rzuciłem mu się na szyję. Guzik mnie obchodziła reakcja ludzi. Zresztą większość wiedziała o moich żółtych papierach.
- To co zagrasz z nami? - uspokoiłem się nieco i po chwili wsiadłem do samochodzika. - chyba że się boisz, że pokonam Cię z palcem w... Jednym palcem - szybko zmieniłem moją wypowiedź.

- No to super, zaczynamy grę - powiedział wesoło i wrzucił monetę do automatu, miał trochę swoich drobniaków. Jak już miał włączyć ustawienia gry usłyszał głos Doriana. Obrócił głowę nie bardzo wierząc, że właśnie to jego głos słyszy. A jednak.
- Poczekaj Mitsuo - powiedział i szybko wstał lecąc do brata - Jak to możliwe Nii-san? Sergio mówił, że jedziesz na misję z szefem? Nie pojechałeś jednak? Szef sam pojechał? - dopytywał radośnie. Spojrzał na Sergio, który wsiadł do drugiego samochodu i szybko wsiadł do swojego.
- Później masz mi wszystko wytłumaczyć - powiedział do brat i włączył grę zaczynając tym samym pierwszą rundę - Oczywiście musisz też zagrać z nami - dodał po chwili.

Wow... Nie spodziewalem sie az tak entuzjastycznego powitania... Pomyslalby kto, ze nie bylo mnie jeden dzien... Coz, skoro na mnie sie tak rzucaja po dobie nieobecnosci, to ja nie chce myslec co ma Vince z Seiranem.
-Ja, ja...- Powierdzilem ze smiechem, klepiac Sergio lekko po plecach. Coz... Hi-chan tutaj jest, ale chyba sobie moge pozwolic na cos subtelnego, totez odkleilem go od siebie delikatnie, muskajac ustami jego szyje. Jednak w ten sposob, by maly nie zauwazyl.
-Taaa, okazalo sie ze Szef juz wracal, wiec nie bylem zbyt potrzebny: Powiedzialem do Hidego, glaszczac go lekko po glowce.
Usmiechnalem siewyzywajaco do Sergio. Juz nie odpuszcze.
-Bac? Ja? Niedoczekanie.- Powiedzialem, strzelajac kostkami z palcow. Niech on tylko poczeka.

Patrzył na ta sielankę i uśmiechnął się lekko. Niezbyt wiedział jak się zachować więc tylko stal i patrzył na nich. Z jednej strony żałuje ze nie ma tu Kage. Pomimo wszystkiego lubił spędzać z nim czas a teraz go nie ma bo jest na misji. Westchnął cicho i wyciągnął z kieszeni komórkę. Dostał ją kiedyś od Kage by ten mógł go znaleźć jakby sie zgubił. Włączył jakaś grę którą sobie na niej zainstalował i zaczął grać. Na razie nie była jego kolei więc mógł porobić co innego. Po za tym nadal czuł się nieswojo wśród innych członków gangu. Wiedział czym każdy z nich się zajmuje co było niekiedy przerażające i oni były tu z własnej woli a on przez większość czasu nie choć teraz się to zmieniło. Zerknął dookoła patrząc za czymś jeszcze ciekawym do gry poza samochodami.

Po kilku chwilach zaczęliśmy grę. Na początku szło mi kiepsko szczególnie, że nie miałem prawa jazdy i nigdy nie prowadziłem samochodu. Udało mi się jednak szybko opanować wszystkie te kolorowe przyciski i kierownicę. Po kilku zakrętach wyprzedziłem Hide i udało mi się przejechać metę ze dwa metry przed nim. Ucieszyłem się, że jednak nie jestem, aż takim zdziadziałym lamusem. Podałem małemu rękę
- Dobra gra - uścisnąłem ją z uśmiechem i pomogłem mu wysiąść.- To kto teraz? Chyba Mitsu i Hide...

- To świetnie, że nie musiałeś jechać, tęskniłbym - powiedział patrząc już w ekran przed nim i po chwili rozpoczął się wyścig. Niby szło mu w miarę dobrze, ale to i tak było kiepsko jak dla niego. Nie miał prawda jazdy, a do tego nie chciał jechać zbyt szybko żeby nie mieć wypadku. Nie martwił się jednak tym, że przegrał. Świetnie się bawił ścigając się z Sergio i to było dla niego najważniejsze. Po zakończonym meczu wyszedł z samochodu przy pomocy przyjaciela i podszedł do Mitsuo.
- Hej, Mitsu. Twoja kolej na wyścig ze mną - powiedział łapiąc go za rękaw żeby zwrócić jego uwagę na siebie po czym szybko jeszcze raz uścisnął Doriana i wrócił do samochodu czekając na chłopaka.
- A właśnie , po tej rundzie Nii-san i Sergio. Zmienimy trochę kolejkę - dodał zanim rozpoczęli wyścig.

Obserwowalemm z usmiechem, jak Sergio i Hide graja. Wyglada na super zabawe... Co nie zmienia faktu, ze preferuje inne formy aktywnosci.
Hmmm... Hide przegrywa... Coz, nic w sumie dziwnego, Sergio jest starszy, a na dodatek Hi-chan nie jest jakims wielkim fanem gier, nie zdziwilbym sie, gdyby w ten typ gral pierwszy raz... Mam nadzieje, ze nie bedzie smutny z powodu przegranej...
Odetchnalem z ulga, widzac usmiech na jego buzi.
-Swietnie ssie spisaliscie. Oboje.- Pochwalilem, przytulajac go do siebie i mierzwiac wloski, a gdy wrocil do gry, podchodzac do Sergio i razem z nim obserwujac zmagania dwojki blondynkow.

Obserwował katem oka grę Hide i Sergio. Sam niezbyt przepadał za wyścigami ale chciał się trochę zabawić. Podszedł do automatu i usiadł w nim przygotowując do gry. Cóż.... Nie miał miał wprawy w prowadzeniu kierownicą ale jakoś ujdzie. Gdy gra się zaczęła Mitsu nie radził sobie najgorzej jednak nie zależało mu zbytnio na wygranej więc kilka razy zaliczył różne wypadki przegrywając wyścig, Hide natomiast widać po wyścigu z Sergio załapał mniej więcej o co chodzi.
-Brawo Hide.... Ładnie jechałeś.Gratuluję wygranej.-uśmiechnął się ciepło i wyskoczył z automatu. Poczochrał włosy blondyna i pomógł mu wyjść. Był ciekawe wyścigu Doriana i Sergio. Stanął nieco z boku i zaczął uważnie obserwować.

Gdy Dorian stanął blisko mnie przysunąłem się tylko bliżej. Blondyni byli zajęci grą, więc bez stresu położyłem od tyłu dłoń na jego biodrze. Gdy się odwrócił do mnie uśmiechnąłem się tylko... Choć może była w nim nutka ochoty na zmolestowanie mężczyzny nieco bardziej niż macanie po biodrze.
Nawet nie zorientowałem się kiedy chłopcy skończyli grać i dopiero głos Doriana wyrwał mnie z zamyślenia.
- No to teraz patrzcie i się uczcie od mistrzów dzieciaki - uśmiechnąłem się i wskoczyłem do auta.

Bardzo się ucieszył z pochwały od brata, usłyszeć miłe słowa od Doriana to najlepsze co może go spotkać. Z uśmiechem zasiadł do kolejnej rudny i choć nie szło mu nadal doskonale to jednak wygrał z Mitsuo.
- Ty za to chyba lubisz wypadki robić - odpowiedział do chłopaka z żartem i wyszedł z samochodu dając miejsce dla brata. Nie mógł się doczekać aby obejrzeć mecz pomiędzy dwiema najważniejszymi dla niego osobami.
- Dajcie z siebie wszystko - zawołał nie wiedząc komu powinien kibicować, postanowił więc kibicować im obu.

Usmiechnalem sie lekko, czujac dlon na biodrze. Komus tutaj sie chyba spieszy... Ale niestety, trza czekac.
Poslalem Hide cieply usmiech. Szczerze mowiac, wyglada tak slodko i delikatnie, ze nie myslalem iz wygra... Ale on nie musi o tym wiedziec.
-Gratulacje, Hicchi- Powiedzialem, znowu glaszczac go po wloskach i podchodzac do automatu. Hehehe... Juz ja pokaze tej chwalipiecie!
Siadlem za kolkiem, czekajac az Sergio zajmie miejsce obok.
-Lepiej sie szykuj... Mam zamiar wgniesc cie w asfalt- Powiedzialem, usmiechajac sie wyzywajaca i odpalajac maszyne.

-No można tak powiedzieć... Nigdy nie byłem dobry w tego typu grach... Bardziej w tych co liczy się celność-Uśmiechnął się do Hide i stanął niedaleko obserwując zmagania dwóch chłopaków. Cóż to będzie bardziej zacięta walka niż moja z Hide. Widać, że żaden z nich nie chce przegrać. Zapowiadało się zatem ciekawe przedstawienie.
-Życzę wam powodzenia-odparł do nich krzyżując ręce na piersi. Był ciekaw kto wygra choć nie wiedział komu kibicować. Nie znał ich na tyle dobrze, by stwierdzić kto mógłby wygrać.

- Nie rozśmieszaj mnie nawet - uśmiechnąłem się złośliwie.
Pi kilku chwilach zacząłe się wyścig. Zacząłem się śmiać kiedy Dorian został daleko za mną. Jednak jak to zwykle bywa samochód "komputerowy" wjechał tuż przede mnie zachaczając o maskę i oczywiście kraksa na miejscu. Dorian wykorzystał moment i zbliżał się niesamowicie szybko. W końcu udało mi się rozpocząć wyścig. Chłopak był już tuż za mną. Kilka chwil później wyprzedził mnie i wygrał o ułamek sekundy. Wściekłem się, ale musiałem panować nad tym. Jak moja choroba przejmie władzę nade mną to boję się co będzie. Oddychałem szybko.
- Gratuluję. Dzięki za grę - wysiliłem się na uśmiech i uścisnąłem dłoń Doriana. Kiedy spojrzał na mnie swoim przenikliwym wzrokiem skuliłem się nieco. Wystraszyłem się, że może się mnie zacząć bać jak coś wywinę. Niby wiedział, że nie jestem w pełni zdrowy, ale nie chciałem by się z tego powodu ode mnie odsunął, więc stłamsiłem w sobie myśl o porażce, wrzuciłem pastylkę, którą zawsze miałem przy sobie na takie stytuacje i uspokoiłem się. Miałem nadzieję, że nikt nie przejął się za bardzo moim dziwnym zachowaniem.
- To jak? - uśmiechnąłem się już prawie całkowicie spokojny - Kto teraz? - spytałem ogółu.

Oglądał z zafascynowaniem wyścig Doriana i Sergio, nie kibicował żadnemu z nich bo nie chciał żeby drugi poczuł się urażony. Sądził, że Sergio wygra, ale jednak komputerowy gracz przeszkodził mu i wygrał Onii-sama. Zaklaskał brawo po zakończonym meczu.
- Oboje jesteście świetni - powiedział z uśmiechem. Na pytanie Sergio zamyślił się chwilkę po czym wskoczył do samochodu i uśmiechnął się do Doriana.
- Ja chcę z Tobą teraz bracie - powiedział i czekał na zgodę. Może Dorian chciał odpocząć chwilkę. Wtedy najwyżej wymyślą inny mecz, Mitsuo już pewnie odpoczął więc najwyżej on z kimś będzie się ścigał.

Szczerze mowiac, niezbyt zalezalo mi na wygranej. Traktowalem to dosyc lekko-wygram, to fajnie, przegram, nicnic sie nie stalo. No, ale jak tak gralem, wciagnalem sie w zabawe, podswiadomie chcac pokazac, kto tu rzadzi. Nie zlosliwie rzecz jasna... Chyba.
Wyszedlem z autka, podchodzac do Sergio i podajac mu reke. Hmmm... Cos mi nie gra. Dziwnie sie zachowuje, a to przeciez tylko gra. Az tak bardzo chcial wygrac?
-Niezle grales...- Pochwalilem, sciskajac jego dlon.
Usmiechnalem sie do Hide, glaszczac go odruchowo po wlosach. Nieco nudzi mnie, granie kilka razy z rzedu w te sama gre, ale dla niego, moge w to grac chocby i sto razu.
-Jasne, siadaj- Powiedzialem, podchodzac znowu do automatu. Usiadlem, tym razem za druga kierownica i wrzucilem zeton, przygotowujac gre.
Coz... Nie chcialem, by Hide sie zmucil ze przegral, wiec dalem mu male... No dobra, NIEZLE fory. Staralem sie to robic subtelnie, bo wiem, ze by sie wkurzyl, gdyby zauwazyl, u chyba nawet mi to wyszlo. Zreszta, maly nie byl taki zly. Wyprzedzil mnie o cale 3 metry.
-Brawo Hide, swietna robota!- Pochwalilem, gdy gra juz sie skonczyla, wychodzac z samochodu.

Nie zauważył nic niepokojącego w zachowaniu obydwu starszych grajacych wcześniej. Każdy mógł denerwować się o wygraną. Oglądał jeszcze zmagania Hide i jego brata. Od razu zauważył, że coś jest nie tak ale sam w końcu też dał wygrać Hide. Dla niego wygrana nie znaczyła wiele ale dla blondyna widać, że była to ogromna satysfakcja. Przeczesał włosy ręką ściągając kaptur i zaczął bawić się ich pasemkami.
-Gratulacje Hide-odparł z uśmiechem do Hide. Widać, że dobrze się bawi tutaj. W sumie też miałem czas wolny z dala od posiadłości. No i nigdy nie wykorzystywałem go w taki sposób. Westchnął cicho i spojrzał na zegarek i na wszystkich:
-Gomene muszę lecieć z powrotem. Na razie-odparł do wszystkich i ruszył w kierunku wyjścia z salonu.

- Gratuluję Hide - powiedziałem rozradowany. Widać było, że brat dawał mu wygrać, ale i tak malec był niezły. - No to trzymaj się Mitsuo. W razie gdybyś miał kłopoty z Kageoru to daj znać. Wytłumaczymy mu co i jak. - puściłem oczko do blondyna tak żeby Hide nie zauważył.
- To co teraz porobimy?- zapytałem. Znowu byłem chodzącym ADHD. Musiałem dać upust energii buzującej w całym moim ciele. Często tak to działało. Najpierw się wkurzałem o byle co, potem brałem pastylkę, a później byłem wulkanem energii.

Grało mu się świetnie z bratem choć wyczuwał, że Dorian pewnie daje mu for żeby ten mógł wygrać. Średnio mu to się podobało, ale nie skarżył się i dawał z siebie wszystko aby w miarę sprawiedliwie wyszedł ten mecz. W końcu wygrał choć mało brakowało, a Dorian byłby zwycięzcą. Uśmiechnął się do nich wesoło i wyszedł z samochodu.
- To pa pa Mitsuo, jeszcze kiedyś wyjdziemy razem - powiedział machając mu ręką na pożegnanie po czym odwrócił się w stronę chłopaków.
- To teraz Wy coś wybierzcie, ja we wszystko chętnie zagram - powiedział i podszedł do brata łapiąc go za rękę. Nie chciał żeby grali tylko w to co jemu się podoba. Dorian i Sergio pewnie woleli poważniejsze gry.