Pokój szefa i prawej ręki

-Wcale nie jestem rudzielcem.- zaśmiałem się lekko i wtuliłem się w niego mocno.- Ale to dobrze, że nie uciekasz.- przymknąłem oczy.
Poza jego bliskością nie potrzebowałem nic. Zaplotłem ręce na jego plecach, wtulając się ściśle. Uśmiechnąłem się delikatnie, przeciągając się. Po chwili otworzyłem oczy i pocałowałem go miękko w usta, przesuwając palcami po jego kręgosłupie.

-Jesteś jesteś, moja kochana wiewiórka~- Zachichotałem, przyciągając go do siebie ciut mocniej i głaszcząc lekko po pleckach.
Zamruczałem cicho, czując pocałunek. Eh... Brakowało mi takiego buziaka na dzień dobry... Ale trzeba się ogarniać.
-No, to na co dzisiaj masz ochotkę?

-Nie jestem żadną wiewiórką.- mruknąłem cicho, zerkając na niego z urazą.
Bezczelnie zacząłem macać jego tors, zastanawiając się, jak mu było na tej cholernej, półrocznej misji i to BEZE MNIE.
-Opowiedz, jak było na tej Twojej misji.- zamruczałem zadowolony.- Bo przez te moje nieszczęsne rany niestety nic nie zrobię.- dodałem z lekkim westchnięciem.- Nie mogę się ruszać z wyrka.- dodałem melancholijnie.